Dagelijks laat ik mij informeren over het aantal sterftegevallen, het aantal IC opnames en het aantal personen dat met Corona besmet is. En hoe zich deze getallen in Nederland (en daarbuiten) verhouden tot de dag(en) daarvoor. Kunnen we de curve ombuigen?? En zo waar….. dat lijkt de laatste dagen te gaan lukken.
Als je daarbij stilstaat, is dat een opmerkelijk fenomeen. Want zeker op wereldschaal lukt het ons niet om onwenselijke ontwikkelingen snel een halt toe te roepen. Denk aan het broeikaseffect of honger in grote delen van de wereld. En zelfs op lokaler niveau valt het niet mee om bijvoorbeeld een slechte afstemming tussen verschillende partijen in de gezondheidszorg te verbeteren of een slechte sfeer in een team blijvend te verbeteren.
Wat doen we nu dan anders? Het Corona virus heeft wereldwijd de aandacht en er is een bewustzijn dat ons gedrag invloed heeft op de verspreiding van dit virus. We zien het dus niet als een natuurlijk fenomeen dat we als gegeven moeten beschouwen, omdat het zich buiten onze invloedsfeer voltrekt. Als een straf van God of als een vraagstuk dat alleen door een expert bestudeerd en opgelost kan worden.
De bril waarmee we naar deze wereldramp kijken is niet alleen díe van de natuurwetenschapper. Vanuit deze bril kunnen we het fenomeen niet veranderen door middel van aandacht en bewustzijn. Aandacht en bewustzijn hebben immers geen invloed op de wetten van de fysica.
We lijken naar deze pandemie ook te kijken met een sociaal wetenschappelijke bril, waarbij aandacht en bewustzijn het fenomeen wel degelijk beïnvloeden.
Er is voldoende bewustzijn, dat we allemaal een verantwoordelijkheid hebben voor het ombuigen van de curve. En dan denk ik bijvoorbeeld aan: thuis blijven, op anderhalve meter afstand blijven, eenzame mensen ondersteunen, met inventieve manieren komen om mondkapjes te hergebruiken, transparant zijn in het terugkoppelen van eerder genoemde cijfers, etc. etc. Net zo goed denk ik aan de ministeriële top, die niet ingaat op vragen die voortkomen uit een kinderlijke verwachting dat de overheid het wel weet en dus wel zal regelen en die de gezamenlijke verantwoordelijkheid blijft benadrukken.
Dit bewustzijn dat eenieder deel van een groter geheel is en daar verantwoordelijkheid voor draagt leidt er toe, dat veel mensen gaan doen wat nodig is. Zonder de schijnzekerheid van een gedetailleerd plan. Urgentie, collectieve aandacht en bewustzijn van een eigen aandeel stelt ons blijkbaar in staat met grote beperkingen en onzekerheden om te gaan.
Zonder op zoek te gaan naar een heilige schrift voor verandertrajecten, vraag ik mij toch af wat we, als organisatieontwikkelaars hiervan kunnen leren. En dan ga ik niet verder dan een perspectief op wat gaande is:
wordt geleerd van collectieve gedragspatronen die te maken hebben met het ontstaan van een pandemie als deze??
Gepubliceerd op 15 april 2020
Wilt u een automatische e-mail ontvangen als er een nieuwe blog wordt toegevoegd? Vul hieronder uw gegevens in.
naar boven